Van oude mensen de dingen die voorbij gaan… Ik heb de droeve plicht u te informeren over het heengaan van twee oud-leden van onze club. Vrijdag 26 juni jl. berichtte de Leeuwarder Courant het overlijden van Siemon Hiemstra uit Folsgare. Hiemstra was in een zeer grijs verleden lid van Westergoo. Om precies te zijn van circa 1942 tot 1948 en gedurende een hele korte periode in de zeventiger jaren. Hiemstra was een sterke schaker. In 1946 speelde hij in een simultaanwedstrijd die in Bolsward werd gehouden remise tegen de grootmeester Zsabo. Na afloop prees de simultaangever Hiemstra voor zijn ‘briljante’ spel. Waarschijnlijk was dat de reden waarom de veefokker uit Folsgare uitgenodigd werd om deel te nemen aan de Nationale achtkamp die Westergoo in oktober 1946 organiseerde. Hiemstra wist zich tijdens dat toernooi opvallend goed staande te houden en eindigde met drie uit zeven heel knap als vijfde, voor onder meer Cor Mulder van Leens Dijkstra (op dat moment een van de sterkste Friese schakers). Hiemstra’s schaakcarrière kwam vroegtijdig ten einde omdat hij na afloop van een partij te kampen kreeg met langdurige slapeloosheid. Hiemstra overleed in Bloemkamp op 93-jarige leeftijd.

 

Na eerst nu bij ons bekend is geworden overleed in februari van dit jaar te Weert op 88-jarige leeftijd pater A.H.L. (Guus) Reintjes. Reintjes was lid van Westergoo in de jaren 70 en 80. Bij zijn afscheid in 1983 werd hij benoemd tot erelid van onze vereniging. Hij beheerde op meer dan voortreffelijke wijze ruim een decennium lang als penningmeester de kas van Westergoo . Vandaar. Pater Reintjes was aanvankelijk leraar scheikunde en later zes jaar rector van het plaatselijke Jan Brugmancollege. Niet verwonderlijk derhalve dat hij het schoolschaak een warm hart toe droeg. Menig vrije zaterdag offerde hij op om met zijn leerlingen provinciale en nationale kampioenschappen af te reizen. En niet zonder succes want diverse malen werd ‘ zijn’ school kampioen van Friesland. Reintjes was niet een uitzonderlijk sterke speler, maar wel tot op hoge leeftijd een groot liefhebber van het spelletje. Slechts zelden ontbrak hij op een clubavond. Toen hij in 1983 terugkeerde naar Limburg bleef hij het schaken trouw. Eerst in Venlo en de laatste jaren in Weert. Nog in de week voor zijn plotselinge overlijden speelde hij voor zijn club een externe wedstrijd. Het wel en wee van Westergoo volgde hij ook altijd nog op afstand. Bij de viering van ons 125-jarig bestaan was hij nog onze eregast. De mensen die hem hebben gekend als schaker en of docent zullen zich Guus Reintjes zonder twijfel blijven herinneren als een plezierig mens, nuchter, goedlachs, wijs, betrokken. Als geen ander wist Reintjes dat godes wegen ondoorgrondelijk zijn. Mocht hij geen plekje in de hemel hebben verworven, dan zou ik aan dat 'ondoorgrondelijk'  willen toevoegen ‘en niet te geloven’. HJD