- Gegevens
- Geschreven door: H.J. Dijkstra
- Hits: 1458


Door een gebrekkig gestel (een enigszins gemankeerde gezondheid) verblijven de echtgenote en ik nu niet -zoals aanvankelijk gepland- in het zonnige Italie maar 'vieren' we een beetje vakantie in eigen land. Een Veluws hotelletje. Veel vergrijzing. Ontbijten temidden van de rollators. Om al het zichtbare verval te ontwijken besloten we een dagje te gaan e-biken. Weg van het gekneus en de mannen op makkelijke 'instappers'. Een waar genot. Omringd door vogelgefluit fietsen door het Veluwse dennegroen. En dan in het eerste het beste dorp op de brink ook nog een rommelmarkt ontdekken! Opbrengst natuurlijk bestemd voor de kerk, want zo gaat dat in centraal Nederland. Nog altijd. Mijn vrouw -mij kennende- wees mij weldra op een schaakbordje dat te koop werd aangeboden door een mevrouw van in de zeventig maar nog zonder rollator. Ik nam het bordje van dertig bij dertig in ogenschouw en constateerde dat het spel weliswaar intensief gebruikt maar nog wel compleet was. Ik wisselde een blik met de oude mevrouw en zij bevestigde mijn bange vermoedens. In een overigens goed verstaanbaar Veluws dialect vertelde ze mij dat haar man anderhalf jaar geleden was overleden en dat het schaakbordje 'nu maar wat nutteloos stond te staan op het bijzettafeltje.' 'Er ging' zo vervolgde zij 'geen dag voorbij of hij had het bordje wel even in handen.' Ze was langzaam begonnen zijn spulletjes op te ruimen en nu had ze na ampel beraad besloten om ook zijn schaakspelletje beschikbaar te stellen voor de rommelmarkt. 'Ken u der wat mee? Het hoeft niet veel te kosten en de opbrengst is voor de kerk.' Ik noemde een bescheiden bedrag en de koop werd gesloten. Uit het zicht van de weduwe deponeerde ik het schaakbordje vervolgens zou gauw als mogelijk in een afvalbak. Wat dochst no? vroeg de echtgenote. Helemaal in heldere bewoordingen kon ik het niet uitleggen maar ik mompelde iets over 'te intiem en te persoonlijk'. Een rollator koop je ook niet tweedehands, laat staan een kunstgebit. Zo' n schaakspelletje is daarmee vergelijkbaar. Het dna van de eigenaar kleeft er als het ware aan alle kanten nog aan vast. 'Tink derom', zo drukte ik mijn echtgenote op het hart, ' as ik letter dea bin moatso der foar soargje dat myn skaakbuordsje fourtdaliks yn de kontener belânet en net op in rommelmerk bedarret, ek al giet de opbringst nei noch sa' n goed doel. En as ik tsjin dy tiid maklike ynstappers draach- wat net te hoopjen is- dan jildt dêrfoar it selde.' HJD.