Spanning en sensatie in Lemmer

Ik hoef er niet omheen te draaien: het was voor mij een heerlijk schaakweekje. Dinsdag sleepte ik het rapidkampioenschap van Westergoo in de wacht en donderdag speelden we met het eerste team een prachtige wedstrijd tegen Lemmer. Het werd een 4-4 gelijke spel. Enerzijds was dat natuurlijk wat teleurstellend, maar gezien het feit dat we met drie invallers speelden kun je ook zeggen dat we een geweldig resultaat hebben neergezet. De ‘winst’ van de wedstrijd in Lemmer zat ‘m vooral in de spanning en sensatie die zich op de borden voordeed. Rintsje Altena en ik waren vrij vroeg uit en hadden dus alle gelegenheid om de ontwikkelingen op de andere borden op de voet te volgen. Allebei hebben we met volle teugen genoten!

Door nederlagen van Fokke en Garmen werden de overwinningen van Rintsje en mij snel teniet gedaan. Maar op de andere borden zag het er niet slecht uit. Eeltsje had op vernuftige wijze een pion voorsprong genomen en leek kansen te hebben op de overwinning. August verbruikte relatief veel tijd maar hij had een goede stelling met actieve stukken. Johan stond glad gewonnen. Een kwaliteit voor en bovendien een gevaarlijke aanval. En Hessel deed het voortreffelijk tegen de sterke Frank Frankema. Hij leek rechtstreeks op remise af te stevenen.

Maar schaken blijft schaken. Een keurig opgebouwde voorsprong kan zomaar als sneeuw voor de zon weer verdwijnen. Dat ondervond Johan. Hij gaf een toren weg en hij zag zijn aanval verzanden. Ook Hessel raakte het spoor bijster. Hij liet toe dat zijn tegenstander op de damevleugel doorbrak en vervolgens een centrumpion naar de overzijde kon geleiden. Eel kwam in een wat lastige fase. Hoe het volle punt te bemachtigen of toch maar berusten in remise. De teamcaptain – met wie Eel keurig ruggespraak hield- was onverbiddelijk: doorspelen totdat je er bij neervalt. En August… die kreeg het al maar moeilijker. De klok begon zijn tol te eisen en oprukkende vijandelijke pionnen maakten hem het leven zuur.

Weer een kwartier later moest Hessel het hoofd buigen. Hij kon pionpromotie niet zonder stukverlies pareren: 3-2 voor Lemmer. Gelukkig voor Westergoo kwam Johan enigszins terug. Hij zag kans zijn tegenstander eeuwig schaak te geven. Beter een half ei dan een lege dop: 3.5-2.5. Nu kwam het er voor August en Eel dus echt op aan.

August speelde een adembenemende pot. Voor zichzelf en voor de omstanders.
Er was een stelling op het bord gekomen die omschreven kan worden als uiterst gevaarlijk voor beide partijen. Twee koningen, twee dames en beiden een hand vol pionnen. Over en weer oneindig veel schaakjes. Voortdurend opletten dat koning en dame niet op één lijn staan. En hoe te winnen? Dan maar een pionnenrace. Elk op een eigen vleugel. Op zeker moment werden de promotievelden door de dames bezet! Ongelovelijk. De Lemster wilde wel remise, maar August moest winnen. En hij moest binnen de tijd blijven. Op een zeker moment kwam deze stelling op het bord:

 

Voor alle duidelijkheid zowel de witte als de zwarte pionnen staan op promoveren. Zwart is aan zet Hij heeft een hele reeks schaakjes gegeven maar daar is nu een einde aan gekomen. De Lemster vindt evenwel een mooie escape. Hij speelt Dd3. August –flink in tijdnood- speelt a8 en neemt een dame in de vorm van een omgekeerde toren. Zwart riposteert met Dd8 schaak. De witte koning moet naar a7 en ziet hoe het eeuwig schaak zich voltrekt. …. Da5 Kg8; Dd8 enzovoort. Een van de omstanders – ik meen Rintsje- zag hoe August had kunnen winnen. Na Dd3 had hij Ka8 moeten spelen. Na Dd8 was b8D gevolgd en dan zou het schaak Dd5 tot dameverlies lijden omdat de zwarte dame wordt geslagen door de witte dame op h1.

 

Al met al is het dan 4-3 voor Lemmer. En voor het gelijke spel moest Eel dus winnen. Gelukkig verkeert de man uit Witmarsum momenteel in bloedvorm. Hij kent zijn openingen, is tactisch en strategisch scherp en ook zeer belangrijk, hij weet de cencentratie te bewaren. Dit alles toonde hij in Lemmer overduidelijk aan. In een moeilijk eindspel met loper tegen paard en slechts een pluspion wist hij uiterst gewiekst te manoeuvreren met als resultaat een vol punt. (Ik roep hierbij Eetsje op om het eindspel hier te laten zien. Ik weet zeker dat de lezers er van zullen genieten.) Oke hier is het zegt Eel

Vier - vier dus. Met het angstzweet in de handen en ook wel een beetje tussen de bilnaad. Jan, Jos en Siebe kunnen trots zijn op hun teamgenoten. Hopelijk zijn ze op 9 januari weer van de partij want dan wacht de volgende tegenstander.

 

Tenslotte laat ik met een zekere trots nog even het slot van mijn eigen partij zien. Ik speelde tegen Durk van der Werf. In de opening maakte ik een klein foutje, maar Durk strafte dat niet af. Bijgaande stand ontstond na de twaalfde zet van zwart (Ld7). Ik besloot als witspeler dat de beuk er maar eens in moest. Acht zetten later was het punt binnen. 13. h4 h5 14. e5 Ph7 15. Pf4 Kh8 16. g4 a4 17. Lc4 hxg4 18. h5 Lf5 19. hxg6 dxe5 20. Dh2 Lxg6 21.Pxg6 en zwart geeft op.

Goede kerstdagen!

hjd